“Ik heb nog nooit zo hard gewerkt” verzuchtte een vriend van mij aan de telefoon. Hij doelde op de afgelopen weken waarin hij gedwongen is om vanuit huis te werken. De symptomen die hij beschreef: een houten kont, vierkante ogen en een moe hoofd. 

Het komt mij bekend voor.

Want hoewel ik al een jaar of zeven voornamelijk vanuit huis werk, merk ik dat er zaken behoorlijk anders zijn dan in de periode vóór Corona. 

In die tijd werkte ik weliswaar vanuit huis, maar dat werd afgewisseld door trainingsdagen op locatie en fysieke ontmoetingen zoals vergaderingen, coachingsgesprekken en kopjes koffie. Nog afgezien van uitjes naar de sportclub, familie en horeca. 

In plaats daarvan speelt het leven zich nu, nog veel meer dan voorheen, af achter schermen. In mijn geval: online coachingsgesprekken, online vergaderen, een online kick-off van een nieuw programma en een verjaardagsfeest met Zoom. 

Grenzen overschrijden

Laatst had ik, na een ochtend geconcentreerd klussen aan een onlinetraining, een hele middag achter elkaar vergaderingen en coachingsgesprekken. Vier uur lang bijna aangesloten volledig gefocust turen naar een scherm en af en toe ook nog iets slims zeggen. 

‘s Avonds om 7 uur brak ik bij mijn enkels af. Ik kon niet meer nadenken. En ook de volgende dag merkte ik dat ik moe was en dat er weinig uit mijn handen kwam. Ik was kennelijk over mijn eigen grenzen heen gegaan. 

Wat is er anders in deze thuiswerksituatie? 

Uiteraard is het voor iedereen verschillend, maar de mensen die ik spreek, hoor ik over: 

• We zitten veel meer stil doordat thuiswerken minder uitnodigt tot bewegen dan werken op kantoor. Reizen van en naar kantoor, de koffiecorner, het loopje naar de lunch en naar vergaderzalen; allemaal redenen om haast ongemerkt te bewegen. 
• Het sociale contact is veel minder en face-to-face al helemaal niet meer. Op kantoor tref je automatisch collega’s bij de koffiecorner, in de lift of bij een loopje naar andere afdelingen. Nu moeten we bewust op zoek naar sociaal contact
• Je werkplek is je thuis en dat maakt dat er minder natuurlijke grenzen zijn aan een werkdag. Als je niet uitkijkt werk je de hele dag door. 
• Juist nu hoor ik dat veel mensen volle dagen met online overleg hebben. Ze gaan van vergadering naar vergadering, waarbij het werkwoord ‘gaan’ staat voor ‘blijven zitten’. Voor je het weet zit je onafgebroken urenlang naar dat scherm te turen, wat een ware uitputtingsslag is voor je brein. Online vergaderen kost de meeste mensen sowieso veel meer energie dan ‘gewoon’ vergaderen. 
• Sommigen hebben het gevoel dat ze juist nu extra hard moeten werken om te bewijzen dat ze niet de hele dag aan het lummelen zijn. 

Slijtageslag

Dit lijkt misschien allemaal heel productief, maar ik merk dat het voor velen met mij een kleine slijtageslag aan het worden is. En al helemaal voor hen die te maken hebben met thuisscholing, ouders die tot de risicogroep behoren, zieken in de directe omgeving, partners in de gezondheidszorg, etc. etc. 

En daarom mijn vraag: 

Mag het even wat minder productief? 

We hebben er nu grosso modo 6 weken thuiswerken opzitten. En zijn daarmee allemaal ervaringsdeskundig.  We zijn dus heel goed in staat om voor onszelf te bepalen wat wel werkt en wat niet. 

Inmiddels is ook duidelijk dat er de komende weken niets gaat veranderen in de werksituatie. Daarom is het belangrijk dat we zoveel mogelijk gaan werken op een manier die bij ons past. Dat we onze grenzen bepalen en aangeven wat voor ons haalbaar is.  

En belangrijk daarbij: Wees minder streng voor jezelf!

En ja, dat kan betekenen dat we per dag wat minder productief zullen zijn. Wat minder werk eruit zullen persen.  Maar ik durf te voorspellen dat we dan beter in ons vel zitten, meer energie en meer veerkracht hebben en creatiever kunnen denken. 

We zullen, door ons aan te passen aan deze situatie, het langer volhouden en daarmee uiteindelijk meer bereiken en productiever zijn. 

Tips voor anders werken in tijden van Corona

• Probeer je online vergadertijd te beperken en waar mogelijk de vergaderingen te verspreiden over de week. Overleg met collega’s over wat voor hen werkt op dit gebied. Voorkom in ieder geval dat je urenlang achtereen in online overleggen zit. 
• Maak een dagplanning waarin je nadrukkelijk ook je lunchpauzes én ruimte om te bewegen inplant
• Zorg voor een duidelijk begin en einde van je werkdag om te voorkomen dat je te lang doorgaat. Een kennis doet dat door ’s morgens naar zijn werk te lopen: hij wandelt een rondje door de buurt, komt dan thuis en gaat aan het werk. En aan het einde van de middag loopt hij hetzelfde rondje naar huis en dan zit zijn werkdag erop. Het zorgt voor duidelijke grenzen, een mentale overgang én voor extra beweging. 
• Werk in afgebakende tijdsblokken (50-90 minuten) die je afwisselt met pauzes. Zo voorkom je dat je ongemerkt veel te lang achtereen zit. Gebruik je pauzes voor een korte wandeling of andere vormen van beweging (rekoefeningen, squats, lunges, etc.). 
• Ik heb, bij gebrek aan een in hoogte verstelbaar bureau, een stevige hoge doos gepromoveerd tot computerstandaard zodat ik staand kan vergaderen. 
• Grijp in de pauzes niet naar je mobieltje. Je brein heeft behoefte aan rust (en dus aan niet nog meer informatie) en hetzelfde geldt voor je ogen. 
• De kans is groot dat je je collega’s nu alleen spreekt tijdens online vergaderingen. Die hebben meestal een resoluut einde (nog even zwaaien en dan wordt de verbinding verbroken), zonder de mogelijkheid om nog even bij te praten. Toch is het belangrijk om het sociale contact te onderhouden. Een vriendin van mij loopt ’s middags een half uur buiten en belt dan iedere dag een andere collega om bij te praten.  
• Accepteer dat er grenzen zijn aan je focus, concentratie en zitvlees. Houd in de gaten hoe je je voelt en als je merkt dat je moe begint te worden, schakel dan terug, neem pauze of ga morgen verder. 

En nu jij!

Wat doe jij om je manier van werken aan te passen aan dat wat voor jóu werkt? Deel het hieronder in het commentaarveld!

 

Een bericht ontvangen als er een nieuw blog verschenen is?
Meld je hier aan voor onze Nieuwsbrief!