Ik heb mij voorgenomen om dit blog binnen een uur te schrijven. Van de keuze van het thema, wat research en het schrijven tot het bijschaven en kiezen van de foto in maximaal 59 minuten. Dat lijkt best lang, maar voor mij is dat een uitdaging.

Als je mij de tijd geeft om aan zo’n blog te werken dan kan ik er zo twee tot drie uur mee bezig zijn. En als ik mijn dag niet heb dan gerust een hele dag. Dan blijf ik eindeloos klooien en polijsten totdat ik tevreden ben.

Hoewel… ik ben nooit helemaal tevreden. Mijn perfectionisme maakt dat het nooit goed genoeg is en dat ik dus aan de gang kan blijven met schaven en verfraaien. En dan is er mijn onzekerheid: vinden de lezers dit wel interessant? Weet ik wel genoeg over dit onderwerp? Is het niet teveel omvattend? En met als onderliggende gedachte: Ben ik wel goed genoeg? Met dat soort gedachten kan ik heel wat tijd vullen…

Maar er is meer wat mij tegenwerkt dan alleen perfectionisme en onzekerheid. En dat is de wet van Parkinson:

Het werk aan een taak dijt uit naar de beschikbare tijd om die taak te realiseren.

Voor mij heel herkenbaar. Als ik voor een klusje dat ik in een uur kan doen nu twee uur heb, dan vul ik die twee uur op. Doordat ik minder druk voel, werk ik langzamer en heb ik minder focus. Ook maak ik de taak vaak complexer door dingen beter en mooier te maken. Terwijl de vraag is of dat nodig is. Waarom een Rolls Royce leveren als een Volkswagen goed genoeg is?

Met andere woorden: bij het toewijzen van de juiste hoeveelheid tijd aan een taak, winnen we tijd en blijft de taak zo complex als hij daadwerkelijk is.

Set Godin, marketing goeroe, heeft een mooie uitspraak waar ik vaak aan moet denken:

Stop polishing, ship instead.

Heb ik nog tijd voor een ander voorbeeld? Ok, snel. Gaat over vergaderingen. Die worden vaak standaard ingepland voor één of anderhalf uur. Met als gevolg dat ze daadwerkelijk zo lang duren. Terwijl, als je reëel kijkt, dat lijstje onderwerpen ook wel in minder tijd afgehandeld zou kunnen worden

Toepassingen

Je kunt met de Wet van Parkinson experimenteren: breng je deadlines terug naar een minimale tijd voor alle gebieden van je leven. Werk, huishouden, social media, etc.

• Kijk in eerste instantie eens naar die kleine tijdvreters zoals email checken. Iets waar je zo 20-30 minuten mee bezig kunt zijn. Ga de uitdaging aan en geef jezelf 10 minuten (harde deadline!) om de belangrijkste mails te lezen en beantwoorden. Doe de rest van je mails aan het einde van de dag als je al je belangrijkste taken hebt afgerond, maar stel ook dan een limiet.
• Variant: geef jezelf 30 minuten per dag om je mail te beantwoorden. Meer niet.
• Stel een limiet voor je gebruik van social media
• Schroef de standaardtijd voor vergaderingen terug naar 30 minuten. En probeer eens hoe het is om staand te vergaderen
• Werk zonder oplader van je laptop en dwing jezelf om, voordat de batterij leeg is, een bepaald aantal zaken te hebben afgerond (mijn favoriet!).
• Werk met de pomodoro techniek en bepaal hoeveel tijdsblokken je aan een specifieke taak mag besteden.
• Spreek met jezelf af dat je 30 minuten hebt om het hele huis te stofzuigen en dan: koffie!
• Spreek met jezelf af om iedere twee uur naar een andere werkplek te verhuizen en maak een to-do-lijst voor iedere locatie. Uiteraard moet het lijstje afgewerkt zijn voordat je vertrekt naar de volgende plek.
• Heb je 45 minuten tussen twee afspraken? Plan een taak in en daag jezelf uit om ‘m in die beperkte tijd af te ronden.

Hier staat de klok inmiddels op 55 minuten. Ik heb nog vier minuten om een geschikte foto te vinden….

En nu jij!

Is bovenstaande herkenbaar voor je? En bij welke taken zou jij tijd kunnen winnen? Deel het met ons in het commentaarveld hieronder!

Een bericht ontvangen als er een nieuw blog verschenen is?
Meld je hier aan voor onze Nieuwsbrief!