Nu ik na de zomervakantie de draad weer oppak, merk ik dat ik er toch weer een beetje ingetrapt ben.

In drukke tijden weet ik behoorlijk goed mijn agenda te bewaken. Ik focus op dat wat voor mij belangrijk is en allerhande verzoeken om hulp, advies, bijpraten, sparren, netwerken of kennismaken probeer ik zo bewust mogelijk te behandelen. En ik ben daarin door schade en schande wijs én behoorlijk goed in geworden.

En dat was ook wel nodig, want ik vind het belangrijk om anderen te helpen en daarnaast leer graag nieuwe mensen kennen. Mijn natuurlijke reactie is dan ook om op bijna ieder verzoek ja te zeggen. Zonder er eerst goed over na te denken.  

In de loop der tijd ben ik daar dus een stuk kritischer op geworden en zeker in drukke tijden is standaard mijn eerste reactie: nee, tenzij… het voor mij écht iets toevoegt. En bij twijfel blijft het nee.  

Maar spannender wordt het op het moment dat er zich een zee van lege tijd voor mij uitstrekt. Dan word ik ineens een stuk lakser.

Erin getrapt

Zo merk ik dat ik vóór de zomervakantie een aantal verzoeken positief heb beantwoord en ze heb ingepland voor de maanden september en oktober Die periode was in juni nog lekker leeg, maar nu ik mijn planning voor de komende tijd zit te bekijken, staan er afspraken in agenda waarvan ik mij oprecht afvraag of waarom ik ze in hemelsnaam heb toegezegd.

En sterker: die afspraken staan in de weg.

Ik ben er dus weer in getrapt, maar dat gaat mij niet meer overkomen. In de nog lege maanden november en december, en zéker in de eerste maanden van 2020 plaats ik nu grote blokken in mijn agenda met als tekst: NIETS INPLANNEN!

Eens kijken of dat helpt.

En nu jij!
Hoe streng ben jij met het gunnen van tijd aan anderen? Hoe ga jij met dit soort verzoeken om? Laat het ons weten in het commentaarveld hieronder

Een bericht ontvangen als er een nieuw blog verschenen is?
Meld je hier aan voor onze Nieuwsbrief!